Eens, in een ander tijdperk, stopte ik met mijn bedrijf dat ik in 23 jaar had opgebouwd. 13 december 2018 om 16.45 uur klapte ik voor het laatst mijn laptop dicht en verliet ik het pand. Klaar. Niet klaar met (toen nog) MAS Outreach, maar klaar voor iets anders.
Dat ‘anders’ had als doel: ‘locatie-onafhankelijk wonen en werken met mensen’. Kort en krachtig. Ik had inmiddels mijn studie als intuïtief coach afgerond en vatte gelijk de koe bij de horens. De volgende dag zat ik in het vliegtuig voor een reis van 3 maanden naar Bali, Australië en Nieuw Zeeland. Workation. Natuurlijk waren de eerste weken vooral ‘kation’, bijkomen van 23 jaar noeste arbeid. Maar naarmate de tijd vorderde, werd ‘work’ ook onderdeel van mijn reis.
En het ging goed in 2019. Eigenlijk een vliegende start. Locatieonafhankelijk werken lukte. Met groepen en individueel. In de natuur, in mijn coachstudio en tijdens de retreats in binnen- en buitenland. De plannen voor de winter van 2019/2020 werden gemaakt en op 17 december 2019 zat ik weer in het vliegtuig. Dit maal rechtstreeks naar Australië maar nu met als enig doel daar te werken. Vanuit 1 plek dagelijks bezig zijn met mijn jaarplan voor 2020. En wat was het gaaf! Wat een gave plek om te werken, fijne energie, fijne mensen, goede sfeer. Het motiveerde, het stroomde. Mijn jaarplan was compleet klaar toen ik weer naar Nederland vertrok. 2020 moest het worden. 2019 een start gemaakt en 2020 zo’n prachtig getal in balans, dat moest mijn jaar ook gaan brengen. Balans. Of?
In februari 2020 kwam ik terug uit Australië en in maart zat ik met mijn eerste groep in Oostenrijk voor de Mind Walk Snow Retreat. Prachtig. Op 7 maart kwamen we terug, 15 maart ging Nederland op slot. Slik, huh?, dicht. En dus ook mijn bedrijf. Australië? Jaarplannen? Afspraken die gemaakt waren met locaties? Het leek ver weg en viel ter plekke in duigen.
Maar… wat mooi dat ik 30 jaar in een creatieve wereld gewerkt heb en dat nog niet verleerd was. Positief blijven, kijken wat wel mogelijk is. Alternatieven. En weer en weer en weer. Maar iedere keer kwamen er maatregelen die er voor zorgden dat ook nieuwe plannen niet door konden gaan. Ik bleef positief, had nog steeds veel energie, stond (bijna) iedere dag met een glimlach op, maar ben op een gegeven moment gestopt met nieuwe concepten. Het was wel even klaar. Om de tijd goed te benutten ging ik studies volgen om mijn kennis te verbreden en te verdiepen. Bere interessant. Ik heb altijd honger naar kennis.
Maar wat was er over van mijn doel waar ik 23 jaar keihard voor gewerkt had? En wat zou ik alsnog aan mogelijkheden hebben om dat te realiseren als maatregelen bleven doorgaan? Door de stappen die ik in het verleden gezet heb, ben ik klaar om het leven te leiden waar ik gelukkig van word, maar door externe factoren waar ik geen invloed op heb, lukt dat niet?
Hmmm, de leeuw in mij kwam los. Wat ik nu thuis doe, kan ik ook op locatie doen. (Bijna) niet werken helaas (een paar online coachgesprekken), maar wel mijn trainingen online volgen en me focussen op een nieuw businessplan. Een plan wat zonder maatregelen van wie dan ook gewoon doorgang kan vinden. De richting die ik koos is nog steeds de juiste, dat voel ik aan alles, maar de vorm moet misschien aangepast worden. Een doel en uitdaging om heerlijk in je eentje op te kauwen.
En waar zou ik dat beter kunnen doen dan in Malaga. Malaga voelt voor mij als thuis. De atmosfeer, de mensen, de taal, de temperatuur. En ja, ik weet dat er maatregelen zijn. En ja ik weet dat er adviezen zijn om niet te reizen en ja ik ben niet alleen op de wereld. Ik weet het allemaal. Maar gelukkig is mijn zelfdenkend vermogen op orde en ben ik mijn eigen, beste vriendin en die combi maakte dat ik binnen een week was vertrokken.
En nu zit ik hier met mijn laptop op 25m2 Spaanse plavuizen, met een balkonnetje en zicht op zee. Goede wifi, een laptop, een kopje koffie en meer heb ik niet nodig. En het stroomt weer. De ideeën, creatieve concepten, de mogelijkheden. Ik studeer, werk, wandel, bedenk, mediteer, voel, lees en doe zo nu en dan een yogalesje. Er zijn dagen bij dat ik niemand zie of spreek en toch… ik ben zielsgelukkig. De dagen zijn tekort. Even weg van de zware energie in Nederland. Uitzicht over zee, geeft inzicht in mijn gedachten, mijn kansen, mijn gevoel, mijn mogelijkheden, inzicht in zoveel. Daarnaast zijn de terrasjes, de winkels en de restaurants open. Niet dat ik daar veel gebruik van maak, maar alleen het feit dat je weer onderdeel kunt zijn van een sociale wereld, doet erg goed. En men heeft het er verder niet zo over. Draagt een mondkapje en gaat lekker lunchen.
Dus op de vraag ‘hey, zie ik nu dat je in Spanje zit?’, is mijn antwoord volmondig ‘JA’. In eerste instantie voor een maand. Maar het kan maar zo zijn dat ik mijn ticket omboek en langer blijf. En daar vindt men vast wel iets van en dat mag. Ik ben erg gelukkig op mijn Spaanse plekje en nog niet klaar met het schrijven van plan B. Want ik ga maar door en door. En het wordt leuk!!! Echt! Ik hou je op de hoogte.
Liefs,
Marion