Het is zondagochtend 7 maart, mijn laatste dag in Malaga. De laatste dag van een maand Workation 2.0 op een plek waar ik erg blij van word. Als ik in mijn kleine woonkamertje sta, zie ik tussen twee huizen door het strand en de palmen. En vanuit mijn slaapkamer, een groene heuvel. De vogels fluiten en daar doorheen hoor ik de stilte.

Malaga. De plek waar ik in 2016 door verdriet naar toe vluchtte. Niet om op het strand te gaan liggen niets te doen, maar om even uit mijn eigen omgeving te zijn. Te dealen met wat was, nieuwe energie opdoen, in een stad waar ik nog nooit geweest was. Ik besloot om hier vier weken naar school te gaan. Spaans te leren. Sindsdien ben ik verkocht.

Het was verdriet om de liefde dat me hier bracht, maar wat heb ik er veel liefde voor teruggekregen. De stad, de cultuur, de taal, de mensen, het eten, de sfeer, de zee, het klimaat. En niet alleen Malaga, Andalusië is prachtig. En eerlijk? Het voelt als thuis komen, thuis zijn.

En ik denk dat dat klopt. Ik geloof er in dat het leven, het universum, je ziel, een plan voor je heeft. Een plan wat bij jou past. Waarin je mag leren, mag ontdekken, mag vallen, mag opstaan, alles met als doel om je bewust te maken. Bewust van jezelf, bewust van het plan wat bij jou hoort, bewust van wie jij bent en wat jou gelukkig maakt. Het plan herinnert jou aan wie je echt bent, het helpt je. Maar om dat te zien en te voelen, moet je best wat doorstaan. En zoals met heel veel dingen, ga je het vaak pas zien als je het doorhebt. Cruijff was een wijze man.

Toen ik het doorkreeg, ben ik het ook gaan zien. Kwartjes vielen, steeds meer en meer. Nog steeds. En wat ben ik er blij mee en dankbaar voor. Ik zie nu in waarom mijn zakelijke ‘leven’ eigenlijk bijna altijd voor de wind gegaan is en mijn privé ‘leven’ minder. Ik zie nu in dat het niet in mijn omgeving zat, maar in mij. De manier waarop ik met dingen omging. Zowel de hoogte- als de dieptepunten. Diep van binnen weet je dat, wist ik dat altijd al. Maar als je de stilte in jezelf op zoekt, niet bang meer bent voor antwoorden die tot consequenties leiden, niet bang meer bent voor de consequenties, de kracht voelt om tot actie over te gaan om de antwoorden te bewerkstelligen, dan ben je vrij.

En vrijheid is (in ieder geval voor mij, maar ik denk voor velen met mij) het hoogste goed. Na de oorlog is dit denk ik het moment dat we dit meer dan ooit voelen. Hoe mooi is het dan dat je daar deels zelf ook een taak in kunt hebben en invloed kunt uitoefenen op dat deel waar je invloed op kúnt hebben. Ook al is het misschien niet veel, het is iets.

Dan komt er beweging. In jezelf, in je situatie en wie weet krijgt het een domino-effect. Het ene steentje omduwen, brengt het andere steentje in beweging.

Beweging… het is mijn levensmissie. Niet alleen voor mezelf, maar ik gun het iedereen die het gevoel heeft vast te zitten. Beweging zorgt voor vrijheid. Van ‘vast’ naar ‘los’. Probeer je eens voor te stellen dat je omwikkelt bent met touwen. Het zit strak, je krijgt geen lucht, je zit vast, benauwend. Ineens voel je door een bepaalde manier van bewegen, dat de touwen wat losser gaan zitten. Je schudt een beetje met je schouders, met je heupen, je draait je enkels. Voelt fijner, of niet?

Uiteraard bepaal je zelf hoe ‘los’ de touwen moeten zitten om je goed te voelen. Misschien mogen ze best blijven zitten, heb je er geen last van, als je ze maar niet voelt. Of misschien voelt de ruimte zo goed, dat die touwen helemaal af moeten. Alles is goed! Ieder mens is anders. De kunst is alleen om goed te voelen of, wanneer en hoever jij wilt of nodig hebt om de touwen los te maken om je gelukkig te voelen.

Ik heb al veel bewogen en nog steeds beweeg ik. Letterlijk en figuurlijk. Achteraf gezien leidde de beweging altijd naar ‘vrijheid’. Daar ben ik achter. Het is wat bij mij hoort en past. Vrijheid in de zin van eigen keuzes, niet in de zin van bijvoorbeeld losbandigheid. Eigen keuzes en dus ook eigen verantwoordelijkheid. Vrijheid in werk, persoonlijke ontwikkeling, relatievorm, wonen, reizen, financiën, gezondheid, leven.

Ook de keuze om naar Malaga te gaan de afgelopen maand, heeft mij weer ontzettend in beweging gezet. Terugkijkend is het net een rollercoaster geweest. Een rollercoaster zonder gegil, maar erg fijn. Het heeft me weer erg veel gebracht. Aan alles voel en weet ik dat dit bij het plan hoort van mijn leven, mijn ziel. Kansen, keuzes,  in actie komen en daardoor kan ik veranderingen doorvoeren.

Ik weet dat je misschien denkt, ‘ja, jij hebt makkelijk praten’. Dat klopt. Ik praat er makkelijk over. Maar dat is sinds kort en ik ben 55. Leeftijd is maar een getal, tijd bestaat alleen in functionele tijd. Wat ik ermee wil zeggen is. Hoe oud of jong je ook bent, hoe ‘vast’ of ‘los’ je ook zit, of je veel of weinig geld hebt. Als waar je nu bent op welk gebied dan ook, niet goed meer voelt, kom in beweging. Ook al is het maar heel weinig. Ik gun het je. Maar wat nog veel belangrijker is: Gun het jezelf! Jij bent het waard! Kijk naar jezelf als je beste vriend of vriendin. Wat zou je tegen hem of haar zeggen? Nou….?

Graag neem ik je mee in mijn beweging. Mijn beweging naar vrijheid op allerlei gebied. Je motiveren en stimuleren naar jouw vrijheid. Eén van de dingen is dit blog. Ik hoop dat ik je daarmee een beetje in beweging heb gezet.

En als je daardoor vragen hebt gekregen, persoonlijke vragen of vragen over mijn ‘reizen’ op welk gebied dan ook, laat me gerust weten. Dan reizen we samen een eindje verder.

Liefs,

Marion